- diuinus
- Diuinus, pen. prod. Adiectiuum. Plaut. Qui est de Dieu, ou appartenant à Dieu, Divin.\Diuini animi hominum. Cic. Qui sont descenduz de Dieu.\Diuinus homo: Ad laudem refertur. Virgil. Qui est de Dieu.\Diuinus locus. Plaut. Consacré à Dieu.\Diuinius, Comparatiuum. Cic. Quod hoc somnio dici diuinius potest? Chose plus divine.\Diuinus, diuini, Substantiuum. Martial. Cic. Un devin.\Auis diuina imbrium. Horat. Une corneille qui devine la pluye, Qui congnoist et monstre par certains signes quand il doibt plouvoir.
Dictionarium latinogallicum. 1552.